Ik geloof dat ik een gelukkige jeugd heb gehad, ook al zag ik mijn ouders hulpeloos en bezorgd hoe ze hun twee kinderen naar school konden laten gaan. Wij hielden ons stil in bed als zij in onze kleine eenkamerwoning soms stilletjes discussies hadden over hoe ze de volgende dag de eindjes aan elkaar moesten knopen. Ik realiseer me voortdurend dat er duizenden gezinnen zijn die lijden onder zware armoede, en kinderen van wie de toekomst even mistig is als de mist ’s winters in Dharamsala.

Toen in 1959 zo’n 80.000 Tibetanen met Zijne Heiligheid de Dalai Lama naar India vluchtten vanwege de brute inval van Chinese communisten in Tibet was er de vage hoop alle hulpbehoevende Tibetaanse kinderen een plek te geven. De laatste paar decennia is de situatie in positieve zin veranderd door de niet aflatende inzet van Zijne Heiligheid en wereldwijde steun, maar er zijn nog steeds tal van kinderen die minder geluk hadden dan wij en van wie de toekomst kan afhangen van een beetje hulp en zorg van ons.

Ik was werkelijk getroffen toen Hermien en Paula mij bij onze eerste ontmoeting in 2002 enthousiast vertelden over hun project om Tibetaanse kinderen te ondersteunen en hun onderwijsvoorzieningen te verbeteren. Op basis van dat gemeenschappelijke doel ontstond onze hechte vriendschap.

TCF werkt in Nederland enthousiast onder leiding van Hermien en Paula in Nederland. Ik lever mijn bescheiden bijdrage door hen te helpen met het coördineren en het waarborgen dat het schoolgeld bij de juiste mensen terecht komt en goed gebruikt wordt.

Ik wil alle mensen bijzonder bedanken die onze stichting ondersteunen en nieuwe kansen geven aan zo veel achtergestelde kinderen. Zij laten de wereld zien dat we het verschil kunnen maken!

Zonder de steun en hulp van alle donateurs is dit onmogelijk!
Dank hiervoor.

Liefde & vrede,

Tenzin Namdul